Centrum Kultury Zamek

Marek Bieńczyk tylko z pozoru nie jest poetą, bo chociaż nie pisze wierszy, to słowa traktuje jak wyborny i wybredny liryk – czule, uważnie, delikatnie. W rezultacie jego książki urzekają idiomem, wnikliwym, na wskroś autorskim podejściem. Nie inaczej książka najnowsza, „Rondo Wiatraczna”, w której pamięć i niepamięć miejsc młodości okazuje się punktem wyjścia do subtelnej medytacji o życiu.

Eseista, prozaik, tłumacz, historyk literatury. Wydał kilkanaście książek, w tym powieści „Terminal” i „Tworki”, eseje „Melancholia. O tych, co nigdy nie odnajdą straty”, „Oczy Dürera”, „Przezroczystość”, „Kontener”. Laureat Paszportu „Polityki” w roku 1999, Nagrody Literackiej Nike za „Książkę twarzy” (2012), oraz nagrody im. Juliana Tuwima (2023) za całokształt twórczości. Tłumaczył m.in. Marcela Prousta, Milana Kunderę, Emila Ciorana, Rolanda Barthesa, Claude’a Lanzmanna.

Eseista, redaktor wicenaczelny magazynu „Dwutygodnik”. Autor książek „Ostatni ludzie. Wymyślanie końca świata” oraz „Nieuchronny plagiat”. Teksty publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Książkach”, „Polityce”, „Znaku” i „Piśmie”. Laureat m.in. Nagrody im. Adama Włodka, Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO. Za esej „Koniec z akademią” nominowany do nagrody Grand Press. W 2017 roku obronił doktorat z literaturoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2024 roku wydał „Hankę. Opowieść o awansie” (Wydawnictwo Czarne).

Na beżowym tle tytuł wydarzenia: „Widzenia znad Ronda Wiatraczna” – spotkanie z Markiem Bieńczykiem. W górnym lewym rogu logo Poznania Poezji. Po prawej stronie plama barwna w kolorze kobaltowym.